Pod ciężarem oczekiwań

Ja i mój rozwój Praktycznie

Niespełnione własne marzenia i pragnienia, nierealne oczekiwania, cele niemożliwe do osiągnięcia – wielu rodziców nakłada na swoje dzieci ciężary, które odbierają im chęć do działania i radość życia.

Depresja może dotknąć każdego młodego człowieka. Pojawia się niezależnie od miejsca zamieszkania czy statusu społecznego. Nie mają również większego znaczenia czynniki socjologiczne, takie jak np. wykształcenie rodziców czy zamożność. Dlatego niezwykle istotne jest dokładne rozpoznanie przyczyn depresji, bo tylko dzięki temu można udzielić młodemu człowiekowi skutecznej pomocy. Ignorowanie tej choroby czy też niechęć do podjęcia terapii sprawiają, że epizody depresyjne nie są leczone, co ma długotrwałe konsekwencje dla jakości życia. Niestety, wielu rodziców nie chce widzieć tego rodzaju trudności u swoich dzieci. Smutny, wymagający opieki nastolatek zwyczajnie nie pasuje do ich wyobrażenia o idealnym świecie. Nie ma w nim bowiem miejsca dla słabości dziec[-]ka czy jakiegokolwiek „odchylenia” od wyznaczonego przez rodziców skrupulatnego planu osiągnięć.

Kompleksy rodziców

Tomasz miał 16 lat, gdy matka przyprowadziła go do mnie. Dokładniej mówiąc, niemal siłą przyciągnęła syna na pierwszą konsultację. Po krótkiej rozmowie kobieta wyznała, że problemy z Tomaszem zaczynają przerastać rodzinę. Postanowiła więc przyprowadzić syna do psychologa, ale nie powiedziała o tym mężowi, bo według niego szukanie pomocy u takiego specjalisty to wielki wstyd.

Tomasz jest jedynym dzieckiem swoich rodziców. Ze względu na pracę i częste delegacje małżonkowie postanowili, że będą mieli tylko jedno dziec[-]ko. Tomek jako mały chłopiec często zostawał u dziadków. Jak później wspominał, był to dla niego bardzo dobry okres – zabawa, beztroski czas spędzany w małym mieście.

Pierwszy etap edukacji przebiegł pomyślnie – Tomasz uczył się dobrze i nie sprawiał problemów. Przejawiał uzdolnienia techniczne, co napawało rodziców prawdziwą dumą. W gimnazjum chłopiec przestał sobie radzić. Sygnalizował rodzicom, że nie nadąża z nauką, ci jednak nie przyjmowali do wiadomości jego problemów. Zapisywali syna na płatne korepetycje i oczekiwali, że to rozwiąże jego problemy z nauką.

Ojciec chłopca był elektrykiem, pracował w dużym zakładzie produkcyjnym. Zawsze marzył o ukończeniu politechniki i zdobyciu tytułu inżyniera. Z różnych powodów nie mógł tego marzenia spełnić, dlatego tak bardzo zależało mu na edukacji syna. Matka natomiast skończyła socjologię i pracowała w poważnej firmie, ale nie zdobyła żadnej specjalizacji. Oboje mieli kompleksy z powodu swojego wykształcenia, bowiem ich zdaniem uniemożliwiało im ono np. prowadzenie własnej firmy.
Chcieli więc, żeby syn zdobył zawód, który pozwoli mu być samodzielnym. Ścieżka edukacyjna Tomasza miała być urzeczywistnieniem ich własnych ambicji i sposobem na „uleczenie” osobistych kompleksów. Jednakże taka strategia mobilizacji syna okazała się wręcz szkodliwa.

POLECAMY

Pomimo długiej serii korepetycji Tomasz nie był w stanie poprawić ocen. W efekcie coraz częściej unikał szkoły i nie zdał do następn...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI