Sekrety można podzielić na te, które są na zawsze i na te tymczasowe, na jakiś czas. Na przykład chcę zmienić pracę, zastanawiam się nad tym, ale jeszcze nie wiem, nie mówię więc żonie czy mężowi, bo naciskaliby albo powstrzymywali, a ja chcę sobie taki tajny namiocik zrobić. Albo inny przykład: wydarzyło się coś bardzo nieprzyjemnego, przeżywam to, ale nie mówię nawet najbliższym, bo jeszcze w ogóle nie potrafię o tym mówić. Lecz dopuszczam możliwość, że kiedyś powiem.
Natomiast w sekretach na zawsze nie ma takiej perspektywy.
POLECAMY
Na przykład on nie mówi żonie, ile zarabia, bo wtedy ona by stwierdziła: „to czemu nie dajesz mi więcej pieniędzy”, i zaczęła kontrolować jego wydatki. Albo nie mówi jej, że pracuje tylko trzy dni w tygodniu, a nie pięć, bo dwa dni chce przeznaczyć na swoje sprawy, a ona by mu ten czas zagospodarowała. Ile zarabiam, ile mam na koncie – coraz częściej o tym ludzie sobie nie mówią, uznając: „to moja sprawa, zarabiam pieniądze i chcę wydawać je po swojemu”. A gdyby partner wiedział, toby naciskał.
Wydaje mi się, że im więcej sekretów, tym mniej małżeństwa w małżeństwie. Małżeństwo i dzieci to największy bodziec rozwojowy, jaki nas może w życiu spotkać. Nic mocniej nie konfrontuje nas z naszymi problemami. Ale tylko wtedy, gdy do tych konfrontacji dopuścimy. Jeśli zaś pola sprzeczności czy trudności zamienimy na sekrety, wtedy kolizji nie ma, ale rozwoju też nie.
Jeżeli ukrywam dochody przed mężem w obawie, że mi je zagospodaruje, to siebie i jego pozbawiam szansy rozwoju w ważnej sprawie. On się nie dowie, jak to jest być blisko z kimś, kto stawia granice. A ja się nie nauczę stawiać granicy bliskiej osobie, używać mocy w kontakcie z kimś, kogo kocham. Stosując wybiegi, przykrywając sekretami wszystkie...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
