Terapia traumy u dzieci

Nałogi i terapie

Odbudowa zaufania do dorosłych i do siebie, akceptacja własnego ciała, zdjęcie ciężaru poczucia winy – to cele terapii dzieci skrzywdzonych seksualnie. Przede wszystkim jednak terapia ma przywrócić dziecku nadzieję.

Przemoc seksualna wobec dziecka jest niezwykle traumatyzującym doświadczeniem. Metody pracy psychoterapeutycznej dotyczą więc pracy nad doświadczeniem traumy. Katarzyna Fenik, Renata Kałucka, Joanna Marszał-Kotas i Monika Sajkowska dokonały analizy takich metod stosowanych w leczeniu dzieci. Zdaniem cytowanych autorek priorytetowym elementem wstępnego kontaktu jest zapewnienie dziecku ochrony i poczucia stabilności (zagwarantowanie bezpieczeństwa, przerwanie przemocy). Kolejnym etapem jest koncentracja na sytuacji, w której znajduje się dziecko i jego rodzina. Zadaniem terapeuty jest edukacja rodzica i dziecka na temat skutków traumy i wpływu możliwych objawów na poszczególne fazy życia.

POLECAMY

Następny etap polega na przepracowaniu sytuacji urazu. Celem pracy jest przyjęcie i ponowne zdefiniowanie sposobu rozumienia trudnej rzeczywistości i traumatycznego wydarzenia. Błędne postrzeganie tego, co się stało, a także wszelkie treści, które uległy wyparciu, mogą być źródłem daleko idących zmian w osobowości dziecka. Proces ten ma pomóc dziecku w integracji i przywróceniu kontroli nad sobą. Ostatni etap to obdarowanie dziecka nadzieją oraz wyposażenie w nowe umiejętności przydatne w trudnych sytuacjach.

Autorki wymieniają wybrane obszary istotne w pracy terapeutycznej:

• przywrócenie dziecku poczucia stabilności emocjonalnej (praca na emocjach);

• przywrócenie dziecku zaufania do osoby dorosłej (zbudowanie więzi terapeutycznej opartej na zaufaniu oraz zadbanie o obecność rodzica niekrzywdzącego w procesie leczenia);

• odzyskanie przez dziecko poczucia kontroli (sprawstwa i siły);

• odbudowanie poczucia własnej wartości (wzmacnianie indywidualności, wiary we własne siły, samodzielności, zmiana obrazu własnej osoby z negatywnego na pozytywny);

• zdjęcie z dziecka odpowiedzialności za przeżytą sytuację;

• odzyskanie przez dziecko świadomości i akceptacji własnego ciała oraz kontroli nad nim (budowanie szacunku do własnego ciała).

Zdaniem cytowanych autorek obszary, których najczęściej dotyczy praca terapeutyczna, są następujące:

• wprowadzenie dziecka w obszar terapii (określenie warunków, celów i form terapii);

• zbudowanie relacji terapeutycznej (jest to szczególnie ważne, gdy dziecko doświadczyło traumy ze strony osób dorosłych);

• przygotowanie rodziców/opiekunów do terapii dziecka;

• stabilizacja stanu emocjonalnego dziecka oraz kształtowanie w nim umiejętności samoregulacji;

• uruchomienie wspomnień o wydarzeniach traumatycznych;

• psychoed...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI