Rywalizuje ze wszystkimi i w każdej dziedzinie życia. Wierzy, że nikt nie posiada takich zdolności i kompetencji jak on. Przedstawia siebie jako zwycięzcę, a innych postrzega jako przegranych. Często bywa arogancki i próżny, przesadnie podkreśla swoje osiągnięcia. Potrafi zastraszać otoczenie, aby osiągać to, czego chce. Zawstydza i poniża osoby, które się z nim nie zgadzają. Kiedy czuje się zraniony lub sfrustrowany – atakuje. Narusza normy społeczne, a nawet łamie prawo. Zachowuje się tak, jakby posiadał specjalne przywileje pozwalające mu robić wszystko, co mu się podoba, bez względu na konsekwencje dla otoczenia. Kłamie lub zataja prawdę dla osobistych korzyści. Obwinia innych, szuka wymówek dla własnych niepowodzeń. Ignoruje i przeinacza fakty, które przeczą jego idealnemu obrazowi własnej osoby. Nie słucha argumentów opartych na niezaprzeczalnych faktach.
Tak osobę o skrajnym nasileniu cech narcystycznych opisuje amerykański psycholog kliniczny i terapeuta dr Joseph Burgo, autor książki Narcyz obok ciebie.
Czarujący początek
Anna zna narcyza nie z książki, lecz z codziennego życia. Tomasza poznała na spotkaniu działu firmy, w której rozpoczęła pracę. Od razu zwrócił jej uwagę – pewny siebie, elokwentny, zabawny, czarujący. Niezwykle inteligentny i oczytany, można z nim było rozmawiać na każdy temat. W firmie zajmował stanowisko menedżerskie, jego dział odnosił sukcesy, ale... osoby z zespołu Tomasza nie wypowiadały się o nim przychylnie. Anna czuła się wyróżniona, że zwrócił na nią uwagę, że to właśnie z nią rozmawiał podczas tego wieczoru. Pomyślała, że uszczypliwe opinie były pewnie wynikiem zazdrości, zresztą, kto lubi szefa? Gdy Tomasz zaprosił Annę na kolację, zgodziła się bez zastanowienia. Kolacja była wspaniała – drogi lokal, kwiaty, komplementy pod jej adresem. Mężczyzna cały wieczór opowiadał o sobie, o swoich zainteresowaniach, zagranicznych podróżach, sukcesach w pracy, nietuzinkowych ludziach, których znał. Anna słuchała oczarowana i szczęśliwa. Szybko zamieszkali razem. Tomasz nadal organizował spotkania ze znajomymi, podczas których opowiadał wszystkim, co ciekawego dzieje się w jego życiu.
Pierwszy kryzys pojawił się po kilku tygodniach. Anna złapała grypę, była zmęczona i chciała pobyć w domu z Tomaszem. Poprosiła, aby nigdzie nie wychodzili. Tomasza zezłościła jej niedyspozycja – oświadczył, że nie zmarnuje weekendu w domu i wychodzi, tak jak to było zaplanowane. Anna została w domu, trudno było jej pojąć, co się stało – przecież wyjście nie było aż tak istotne. Niestety, podobne sytuacje zaczęły się powtarzać, a Tomasz coraz częściej zarzucał Annie, że nie dba o niego, nie interesuje się jego życiem, nie wspiera go w...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
