Narcyz poszukuje partnera-lustra, w którym mógłby się przeglądać od najlepszej strony. Gdy partner przestaje go podziwiać - zrywa związek. Dla niego istnieją tylko dwie możliwości: albo trzeba zrezygnować z własnego „ja” dla partnera, albo partner musi zrezygnować z siebie. Podobnie zaburzeni partnerzy wzmacniają swoje patologiczne zachowania i prowadzą wspólną grę.
Jaki wpływ na nasz rozwój ma ojciec? Psychologowie szukają odpowiedzi na to pytanie, badając ślady, jakie obecni i nieobecni ojcowie zostawiają w umysłach swoich dzieci.
Uraz zalega w umyśle dziecka i – niczym zepsuta płyta przeskakująca zawsze w tym samym miejscu – aktywizuje się w sytuacjach podobnych do tej, która wywołała traumę. W efekcie dziecko nie może nauczyć się nowych sposobów zachowania i pojawia się u niego przymus powtarzania.
W psychoterapii znane jest paradoksalne zjawisko oporu: osoba, która pragnie zrozumieć swoje problemy, jednocześnie przeciwstawia się terapii i broni się przed uświadamianiem sobie myśli i uczuć.
Jeżeli fantazje są zbyt mocno stłumione lub ich brakuje, życie psychiczne jest zubożone. Kiedy zastępują realność, człowiek żyje w świecie iluzji.
Męskość i kobiecość, według psychoanalizy, wiąże się z osiągnięciem „fazy genitalnej”, to znaczy pełnej identyfikacji z własnym, biologicznym wyposażeniem. Już dziecko uznaje i akceptuje w pewnym momencie fakt, że jest chłopcem lub dziewczynką. Ten proces ma swoją rozwojową kontynuację w okresie dojrzewania i prowadzi do pełnej akceptacji własnej płciowości oraz wszystkiego, co z niej wynika. Oznacza to gotowość do podjęcia ról związanych z płcią, na przykład roli ojca lub matki. Spojrzenie psychoanalizy na tożsamość płciową przybliża ANNA MIKOS.
