Mężczyźni musieli odpuścić, nie mieli wyjścia. Kobiety dłużej nie zniosą choćby tendencji do patriarchatu i mają do tego prawo. Dlaczego dla wielu mężczyzn niezależność kobiet jest równoznaczna z atakiem na ich męskość?
Z filtrem czy bez filtra? Oto jest pytanie... Pytanie, które zadaje sobie codziennie większość spośród ponad 2 mld użytkowników Instagrama podczas wrzucania zdjęć na ulubioną platformę społecznościową. Regularnie sprawdzają liczbę obserwatorów oraz lajków pod zdjęciami, każde powiadomienie przyprawia ich o dreszcze rozkoszy i niepokoju, a w głębi ducha cały czas zastanawiają się, dlaczego nie jest tak idealnie, jak być powinno. Bo powinno, prawda? Przecież tak mówi Internet…
Furia, złość i gniew to przykre emocje, które okresowo pojawiają się nawet w bardzo udanych związkach. Czasami wiążemy się z ludźmi (albo sami jesteśmy takimi osobami), które w repertuarze swoich zachowań mają okresowe nadszarpywanie cudzych granic.
Każda pracująca kobieta, która jest mamą, ma prawo iść własną drogą i ma prawo realizować się zawodowo. Nie musi rzucać wszystkiego i poświęcać ważnej części siebie, bo na pewno ze swojego poziomu serca robi wszystko, żeby jak najlepiej połączyć te role. Ta droga do siebie bywa trudna, żmudna i samotna, ale warta jest wszystkich poniesionych kosztów.
Wolna wola to nic innego jak zdolność człowieka do podejmowania decyzji w sposób autonomiczny i dla niego zrozumiały. Uzależnieni nie posiadają możliwości decydowania o sobie, ponieważ podejmowane przez nich decyzje tak naprawdę nie należą już do nich, tylko do nałogu, któremu się poddali.
Od ostatnich kilkudziesięciu lat psychologiczny świat słusznie twierdzi, że tym, co może uzdrowić większość kobiet i dziewcząt, to odzyskanie siły i odnalezienie swojego głosu. Mężczyznom ten głos dany był od wieków a priori. Dzisiaj go tracimy. Bo stare zaczyna nam ciążyć, patriarchat zaczyna się kruszyć, a w jego miejsce nie ma jeszcze nowej wizji. Trochę więc po omacku, popełniając błędy, z ciężarem naszych ojców w sercach wchodzimy w nieznane.
Ciało Michała pokryte jest barwnymi tatuażami. Wśród nich są łacińskie sentencje: „Per aspera ad astra” (Przez cierpienie do gwiazd) i „Alea iacta est” (Kości zostały rzucone). Jest także angielskie „Immortality” (Nieśmiertelność). Doskonale oddają to, co mu się przydarzyło. Ale o tym za chwilę.
Większość ludzi dobrze wspomina pierwsze tygodnie stanu zakochania. Opisują uczucie „motyli w brzuchu” czy totalnej ekscytacji. Co na prawdę znaczy „kochliwość”? Czy mamy takie rozpoznanie w psychologii lub seksuologii? Czy możemy to zdiagnozować? Czy jest to zjawisko pozytywne czy wręcz przeciwnie? Jaki jest mechanizm częstego zakochiwania się? Czy jest ono tożsame z poliamorią?
