Bardzo często „pakujemy się” w sytuacje upokorzenia, realizując nie nasze cele, a zatem ustawiając się jako przedmiot czyjegoś działania.
Bardzo często „pakujemy się” w sytuacje upokorzenia, realizując nie nasze cele, a zatem ustawiając się jako przedmiot czyjegoś działania.
Wmawiamy sobie, że takie uczucia, jak wina czy wstyd, są z gruntu destrukcyjne i należy je z głowy wyrzucać natychmiast, gdy tylko się pojawią.
Od sierpnia ubiegłego roku toczyła się na łamach „Charakterów” dyskusja na temat kondycji polskiej psychologii i psychoterapii. Zawód psychologa to zawód zaufania publicznego. To zaufanie zostało naruszone nadużyciem popełnionym przez jednego z terapeutów. Jak zapobiegać podobnym sytuacjom? Wypowiadali się na ten temat przedstawiciele różnych środowisk i kierunków terapii, między innymi prof. Jerzy Brzeziński, Małgorzata Toeplitz-Winiewska, Małgorzata Ojrzyńska, Ewa Canert-Łąka, Olga Pilinow i Maciej Musiał, Zofia Milska-Wrzosińska i Jan Czesław Czabała. Mówili oni o zasadach etycznych w pracy psychologa i terapeuty, o standardach kształcenia psychologów i o jakości usług psychologicznych. Dyskusję zamykamy wypowiedzią Krzysztofa Jedlińskiego.
Jeśli ktoś w autobusie zwyzywa mnie - to nie znaczy, że mnie upokorzył. Jeśli ktoś nie posadzi mnie w pierwszym rzędzie - też nie ma powodu, żebym czuł się upokorzony.
Jeśli dostrzegamy „funkcję sumienia” u pacjenta, czyli zdolność do dokonania wolnego wyboru, musimy respektować ten wolny wybór, a więc „wolność sumienia”. Psychoterapeuta musi respektować wolność wyborów dokonywanych przez pacjenta.
Warunkiem wolności jest świadomość. Jako wolne „ja” możemy wejść w dialog z siłami nas przekraczającymi nie z pozycji sług, lecz przyjaciół. Bogu naprawdę zależy na wolnym człowieku. Czym jest przeznaczenie i jak być wolnym - mówi JERZY PROKOPIUK. Jerzy Prokopiuk jest badaczem myśli ezoterycznej, religijnej, filozoficznej i psychologicznej (wprowadził do Polski myśl C.G. Junga), eseistą („Gnoza i gnostycyzm”, „Labirynty herezji”, „Ścieżki wtajemniczenia”, „Nieba i piekła”), tłumaczem literatury humanistycznej (m.in. Mistrz Eckhart, Anioł Ślązak, Goethe, Schiller, Novalis, Hegel, Steiner, Freud, Jung, Eliade). Jest gnostykiem - antropozofem, redaktorem naczelnym pisma „Gnosis”.
Muzycy bali się mnie bardziej niż Stalina. Na początku zwolniłem dwóch najwybitniejszych muzyków. Padł taki strach na ludzi, że nawet nie mówili do mnie, ale grali. I zrobiła się orkiestra światowej sławy. O swoim dekalogu i metodach pracy opowiada JERZY MAKSYMIUK. Jerzy Maksymiuk jest jednym z najwybitniejszych polskich dyrygentów. Był twórcą i szefem znanej w świecie Polskiej Orkiestry Kameralnej. Od 1983 r. jest dyrygentem BBC Scottish Symphony Orchestra. Współpracuje z licznymi orkiestrami i zespołami: English National Opera, London Symphony Orchestra, Orchestre National de France, Los Angeles Chamber Orchestra, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia. Jerzy Maksymiuk dokonał prawykonań ok. 200 współczesnych utworów, nagrał ok. 50 płyt. Poza dyrygenturą również komponuje utwory kameralne, balet i muzykę filmową.
W jakim czasie żyjemy? Dlaczego niektórzy z nas nie potrafią uwolnić się od przeszłości? Co tracą ludzie myślący o przyszłych sukcesach? Jak cieszyć się chwilą obecną? O różnorodnym doświadczaniu czasu, ludziach skoncentrowanych na przeszłości, przyszłości i teraźniejszości – opowiada PHILIP G. ZIMBARDO, psycholog społeczny, profesor psychologii na Uniwersytecie Stanforda. Główne obszary jego zainteresowań to psychologia zła i dehumanizacja, dynamika nieśmiałości, psychologia perspektywy czasowej oraz eksperymentalne badanie procesu psychopatologicznego. Przeprowadzone przez niego eksperymenty ze sztucznym więzieniem i deindywiduacją należą do najbardziej znanych badań w psychologii społecznej. Zimbardo jest autorem popularnego podręcznika wprowadzającego do psychologii pt. „Psychologia i życie”.