Szybciej, na jutro, błyskawicznie - to współczesne zaklęcia. Ścigamy się z czasem. Próbujemy wykorzystać każdą sekundę, zmieścić w niej więcej. A im dokładniej liczymy czas, tym bardziej nam go brakuje. Aż zdajemy sobie sprawę, że w wyścigu z czasem nie ma wygranych. Z choroby pośpiechu można się jednak wyleczyć. Można odzyskać czas na życie. Jak to zrobić?
- Wdzięczność to nie jest takie słodkie „dziękuję” jak z reklamy czekoladek. Z wdzięcznością łączą się też trudne uczucia i zachowania. Czasami wyprowadza nas na drogi jednokierunkowe, gdzie zostajemy sami - mówi s. Katarzyna Wilczewska.
Rozmawiamy, nic nie mówiąc. Słyszymy, nie słuchając. Unikamy kontaktu ze sobą. A potem czujemy się samotni nawet z najbliższą osobą. Tak być nie musi.
Słyszymy go czasem. Ostrzega nas przed czymś albo przeciwnie - zachęca. Mówimy: mam przeczucie, szósty zmysł coś mi podpowiada. Nasz intuicyjny umysł pracuje bez ustanku. Dzięki niemu podejmujemy tysiące decyzji. Czasem niezwykle trafnych, czasem wręcz przeciwnie. Czasem dotyczących drobiazgów, czasem spraw fundamentalnych. Jak słuchać podszeptów intuicji i nie dać się jej sprowadzić na manowce?
Czasem jesteśmy tak pochłonięci zaspokajaniem potrzeb innych, że zapominamy o własnych pragnieniach. Nieraz płacimy za to wysoką cenę. Możemy jednak przełamać przekleństwo bycia miłym - mówi Jacqui Marson.
Już jako dziecko odkryłem, że nie trzeba być idealnym, żeby działać. W życiu ważna jest otwartość i ciekawość. To, co przynosi nam los, na ogół nie jest ani straszne, ani doskonałe. Warto zatem przyjmować życie takim, jakie jest. Podobnie podchodźmy do samych siebie i innych ludzi - mówi prof. Norman E. Rosenthal.
I ci, których poczucie własnej wartości szybuje wysoko jak balonik, i ci, którzy tak wstydzą się swoich słabych stron, że zapadliby się pod ziemię - wszyscy cierpimy. Drżąc na myśl o odrzuceniu, walczymy z naszymi słabościami, również tymi, których nie jesteśmy w stanie zmienić. A przecież możemy czerpać z nich siłę. Jak odkryć moc niedoskonałości?
Talent rozwija się dzięki przekraczaniu granicy strefy komfortu. Ale ważne jest, by nie przerodziło się to w sadyzm. Mam na myśli nie tylko presję ze strony trenera. Od sadyzmu zewnętrznego do wewnętrznego jest bardzo krótka droga - mówi Anna Srebrna.
Wiemy, że dziecko od pierwszych dni życia potrzebuje bezpieczeństwa. To podstawowa potrzeba człowieka. Od czego jednak zależy poczucie bezpieczeństwa u dziecka? Czy mamy na nie wpływ?
Zastanówmy się, kto nam powiedział, że sobotę należy poświęcić na sprzątanie, w niedzielę przygotować dwudaniowy obiad, a w tygodniu zaopatrywać lodówkę? Jak uwolnić się od potrzeby nadkontroli?
Rady, uwagi i komentarze, zewnętrzne głosy i ciche lub głośne oceny. Nieustannie wzrastające standardy i coraz nowsze definicje rodzicielstwa. Presja, której rodzicom tak trudno dziś sprostać, wiąże się z ryzykiem utraty autorytetu, zatrzymania się pomiędzy wyrażaniem akceptacji a ukierunkowaniem na zmianę.
Postrzegamy siebie jako kogoś, kogo zagrożenie mniej dotyczy. Mamy złudne przekonanie, że jednak sprawujemy kontrolę nad tym, czy zachorujemy, czy też nie. Wystarczy myć ręce, unikać zgromadzeń... Co więcej, przyczyny pandemii nie widać. Ona jest nieuchwytna i to daje nam dodatkowe argumenty, by ulegać złudzeniom.
