Sami przykładamy rękę do tego, by ktoś na nas żerował - z miłości, ze strachu, z empatii, z próżności, z nieuwagi.
Sami przykładamy rękę do tego, by ktoś na nas żerował - z miłości, ze strachu, z empatii, z próżności, z nieuwagi.
Moje ograniczenia są częścią mojego Ja, więc zamiast ukrywać je i jęczeć, lepiej nauczyć się wbrew nim optymalizować swoje życie.
To wspaniałe, kiedy myślimy sobie: „Nie wiedziałem, że to potrafię”, „Nie spodziewałem się tego po sobie”.
Strategia odwlekania pozwala z powodzeniem odłączyć od Ja porażki, przyłączyć do Ja sukcesy.
Uczeń, który stał się ofiarą wykluczenia, mimo wszystko będzie próbował zbliżyć się do ważnych dla niego ludzi. Jeśli jednak to oni go odrzucili, jego działaniom towarzyszy poczucie zagrożenia. W efekcie znowu może przegrać.
Gdy uczniowie mają trudności adaptacyjne, nauczyciele zazwyczaj muszą radzić sobie sami. Kwestionariusz Życia Szkolnego nie tylko umożliwi im wydobycie się z takiej trudnej sytuacji, ale też sprawi, że będą mogli pomóc uczniom.
Czasami zapominamy o uczniach cichych, spokojnych, delikatnych, ale przy tym kreatywnych i inteligentnych. Tworzymy otoczenie, które ich przytłacza: praca w grupach, dyskusje, szybkie tempo lekcji, ponaglanie przy odpowiedziach... Jak wydobyć talenty introwertyków?
Czytane historie wpływają intensywnie na emocje małego odbiorcy, kształtują jego empatię i zachowania prospołeczne. Oddziałują na tworzący się obraz siebie – jaki chcę być i jaki powinienem być. I sprzyjają poznawaniu oraz rozumieniu otaczającego świata.
Wszystkich korzyści płynących z czytania, zarówno dla najmłodszych, jak i tych starszych wielbicieli książek, nie sposób wyliczyć. W jaki sposób czas spędzony na lekturze stymuluje nasz umysł?
Szkoła może przekonać dzieci, że warto czytać książki. Istnieją różne sposoby na to, żeby czytanie stało się i przyjemnością, i nawykiem. Na pewno nie należy do nich odpytywanie z lektur czy pisanie sprawdzianów.
Łatwo jest kogoś wykluczyć z grupy czy społeczeństwa. Równie łatwo jest znaleźć wytłumaczenie, dlaczego komuś została wyrządzona taka krzywda. Bez porównania trudniej jest ją naprawić, ale można to zrobić.
W ciele gromadzą się nasze przeżycia, smutki, żale, opuszczenia, utraty, tęsknoty, samotności i złości. Ciało wszystko przyjmuje, ale nie w nieskończoność! Takie „upychanie” emocji ma swój kres. Co zrobić, kiedy już nadejdzie?